දවසක් උදේක හිමිදිරි හිරු රැස
විඳිමින්
ඇවිදින
කෙනෙකු
පඳුරක්
පසු
කර
යන
අතරතුර
දී
ඔහු
දකිනවා
ඉගිලෙන
පුංචි,
පුංචි
සමනළයින්
රෑනක්...
මොහොතක්
නැවතුන
ඔහු
දකිනවා
පඳුරේ
අතුපතර
එල්ලෙනෙ
පිලාකෝෂ
ගොඩාක්.
පමණක්
සැහැල්ලු
කෝෂ
මද
පවනේ
වුණත්
සෙලවෙනවා,
අතු
ඉති
වල
එල්ලීගෙන
සුළඟේ
කැරකෙනවා.
ඒ
අතර
පමණක්
කෝෂ
එතරම්
සෙලවීමක්
නැහැ.
බැලූ
බැල්මට
ඒවා
බර
වගේ
පෙනුණා,
සළඹයින්
ඉන්නවා
ඇතැයි
හිතාගත්
ඔහු
පුරුදු
පරිදි
ඉදිරියට
පිය
නඟන්න
වුණා.
පසුදා උදේ ද එතැනින් යද්දි ඔහු
නැවතී
බැලුවා.
එතරම්
සෙලවුමක්
නැති
පිලාකෝෂ
ගණනින්
අඩුවෙලා...
කියා
හිතාගත්
ඔහු
ඉදිරියට
යන්න
ගියා.
තැනින්
තැන
පඳුරු
වටේ
පියාසලන
සමනල
රෑන්,
රැන්
ද
දකින්නට
වුණා.
ඊට පසුදා උදේ ද
එතැනට
එන
ඔහුට
දකින්න
ලැබෙනවා
යාන්තම්
විවර
වුණ
පිලාකෝෂයකින්
එළියට
එන්න වගේ යාන්තම් එඹී බලන
පුංචි
මුහුණක්.
ටික
වෙලාවක්
ඒ
දිහා
බලා
උන්නා.
අතුඉති
වල
පිලාකෝෂ
සෑහෙන්න
අඩුවෙලා,
සමනල්ලු ඈතට පියඹා ගිහින් වෙන්න
ඇති...
පිලාකෝෂයෙන්
එළියට
එන්න
වෙරදරන
සමනලයා
ගැන
ඔහුට
බොහෝ
දුක
හිතුණා.
ආපසු
හැරී
ගෙදර
ගිය
ඔහු
පුංචි
කතුරක්
අරන්
ආවා.
සමනළයාට
එළියට
එන්න
පුළුවන්
වෙන
විදියට
පිලාකෝෂයේ
පොඩි
කැපුමක්
දැම්මා
කතුරෙන්.
සමනලයා
පියාපත්
සලා
නිදහස්
වේවි...
යැයි
බලාපොරොත්තු
වුණත්,
වෙනසක්
වුණේ
නැහැ.
තවත්
ටිකක්
කපලා
පැල්ම
වැඩිකරා.
පියාඹා
යාවි...
කියා
හිතුවත්
සමනලයා
කෝෂයෙන්
ගිලිහිලා
බිම
වැටුණා.
බොහෝම
පරිස්සමෙන්
සමනලයා
අරන්
අත්තක්
උඩින්
තියාපු
ඔහු
ඒ
දෙස
ටික
වෙලාවක්
බලා
උන්නා.
රිදෙන්න ඇති... ඌ පියාඹලා
යාවි...
කියලා
හිතූ
ඔහු
ගෙදර
යන්න
පිටත්
වුණා...
මග
දිගටම
අර
සමනලයා
ගැන
ඔහුගේ
හිත
කරදර
කරන්නට
වුණා.
ආපසු
හැරී
ආ
ඔහුට
දකින්නට
ලැබුණේ
අර
සමනලයා
ආයෙත්
බිම
වැටී
ඉන්න
හැටිය.
සමනලයා ඔසවා පඳුරේ අත්තක තියන්න
හිතාගත්
ඔහුට
දකින්න
ලැබුණේ
දියර
පිරි,
ඉදිමුණ
බර
අත්තටු
සහිත
පුංචි
සමනලයෙක්.
පිලාකෝෂය තුළ වැඩෙන සළඹයා ලස්සන
සමනළයෙකු
සේ
එළියට
ආ
යුතු
වෙන්නේ
පිලාකෝෂයේ
ඇතිවෙන
වෙන
පුංචි
විවරයක්
තුළිනි.
ඒ
විවරය
හරහා
තෙරපෙමින්
එළියට
එන
සළඹ
තටුවල
ගැබ්ව
ඇති
දිය
තරලය
මිරිකී
ඉවත්වෙන
අතරතුර,
සමනල
තටු
සැහැල්ලු
වේ.
ඔහු එදා දුටු ඒ පිලාකෝෂයෙන් එලියට එන්න
වද
විදින
සමනලයා,
සොබාදහම
විසින්
එම
ජීවියාට
දායාදය
කර
ඇති
තවත්
එක්
පියවරක
ගැහැට
විඳිමින්
ඉන්න
ඇති.
පුංචි
සතා
කෙරෙහි
ඔහුගේ
සිතේ
උපන්
අනුකම්පාව
නිසා
ඔහු
කතුරක්
ගෙන
පිලාකෝෂය
කපා
විවෘත
කර
ද
එම
උපකාරය
හේතුවෙන්
පසුකළ
යුතුම
වෙන
පියවරක්
පුංචි
සමනළයාට
මග
හැරුණි,
එහි
අනිටු
ප්රතිඵලය වූයේ තටුවල
පිරි
දියතරළය
ඉවත්
නොවීම
නිසා
පුංචි
සමනළයාට
සොබාවයෙන්
හිමිවන
දායාදය
--සැහැල්ලු
අත්තටු
ලැබීම;
වැළකී
යාමයි.
ඈත
අහසේ
ඉහළට
පහළට
නිදහසේ
පිසාසලන
වරම
නැතිවීම
නොවෙද?
ජීවිතයේ මුහුණදීමට සිදුවන හැම
දුක්ගැහටක්ම
ජීවිතයට
ගෙන
දෙන්නේ
පන්නරයකි.
තව
විදියකින්
කියනවා
නම්
තිත්ත
ආශීර්වාදයකි.
අද
මුලු
ලොවම
රෝග
බියෙන්
වෙලී
ගිහින්,
පුංචි
දරුවාගේ
සිට
අත්දැකීම්
පරිපුන්
සෑම
මිනිසෙකුම
නිම්නැති
කරදර
ගොඩක,
පිඩාවන්
මැද
කල්
ගෙවන්නේ.
එය
නිදහස,
තාක්ෂණය
හා
පහසුකම්
අඩුවක්
නැති
නූතන
සමාජයට
හුරු
දෙයක්
නොවේ.
හිතන්න, දළඹුවා සළඹයෙකුවි වැඩෙන්නේ
පිලාකෝෂයක්
තුළ.
ඒ
කාලය
තුළ
දී
සොබාදහම
විසින්
පුංචි
සළඹයාට
ලබා
දෙන්නේ
ලස්සන
පාට
වලින්
හැඩකර
අත්තටු
යුගලයක්.
චූටි
සමනළයාට
මෙලොවට
ප්රවිෂ්ට වෙන දොරටුව
වෙන්නේ
පුංචිම
පුංචි
විවරයක්,
හැම
දුක්
ගැහටක්ම
විඳ
ගෙන
එහරහා
එළියට
එන
පුංචි
සමනලයා
හිමි
කරගන්නේ
ගව්
ගාණක්
ඈතට
හා
අහස
උසට
පියාසැරිය
හැකි
සවිමත්
අත්තටු
යුගලයක්.
අනුපමේය මිහිකත මව මෙලොව
සංකීර්ණතම
ජීවියා
වන
මිනිස්
දූ
පුතුන්
මත
මේ
දුක්
ගැහැට
පැට
වූයේ
ද
හරිමගට
ගන්න
සැර
වේවැල්
පාරක්
(corrective measure) හැටියට වෙන්න බැරිද.
ඒ
අතරතුර
ඇය
මිනිස්
සංහතිය
විසින්
මෙලොව
පලුදු
කර
තැන්
පිරිමදිමින්
සමනය
කරගන්නා
සුබ
ලකුණු
පෙන්නුම
කරන්නීය.
මේ දුෂ්කර කාලයට දිරියෙන්
මුහුණ
දෙමු.
අනෙකා
ද
දිරිමත්
කරමු.
මේ
නුහුරු
දුෂ්කර
කාලය
පසු
කළොත්
අන්න
එදාට
මේ
අමිහිරි
පිලාකෝෂයෙන්
තනි
තනිව
මිදි
නිදහසේ
රෑනින්
පියාසලන්න
සවිමත්
අත්තටු
ලැබෙනු
ඇත.
එතැනින්
ඉහළටත්,
ඈතටත්
පියාසර
කර
හැකිවෙනු
ඇත.
Stay Home, Stay Safe and Stay Strong
* පිලාකෝෂය = Cocoon, දලඹු
කෝෂය