හිත්පිත් නැති
කටු කොරෝනාව
දුව පැන ඇවිදින නුවර
හිරකර නුඹ ගෙදර...
නිදහස කවදා ද
දින ගනිනවා ඇති
පෙරළමින් දින දසුන,
එදවස හෙට නම්...
ඉපිලෙනවා ඇති
සිත...
තුටින,
නුඹ බෝ තුටින...
සුරතල් සතුන්
නුඹ සෙවණේ
සෙනෙහේ ලබන
පැකට් කෑම රස කර බුදින
එන්නත දෙක කාලෙට විඳින
දන්නවා නම් දවස
කූඩුවෙ දොරඟුළු හරින
අනේ උන්ගේ
හිතට...
* අවලාදයක් නොව, නිදහස් සිතුවිල්ලක් පමණි