සමාවෙයන් පුතුනේ

හතේ කණිසමට අඩ හෝරාවකි
උදේ හිරුත් සැරින් රවනා බැලුම්
ගතේ දහඩියෙන් තෙතබරිතව
තත්පර කටුව ලුහුබැඳ දෑත් විසිකර
ටිකක් ඇඟ සොලවා ලහි ලහියේ
දුවනා අඩිපාරේ

වංගුව දෙක ගෙන තාලෙට රූං හඬ දෙන
ඉඳ හිට වේගය අඩුකර හන්දියේ නවතින
ගොරවමින් පණගෙන පිම්මේ දුවන
රටාවට බිම් ගඩෝල් ඇතිරූ තීරුවේ
බන්ඩි ගැහුන වියැලුන දෙබල් අත්තක්
දෑතින් අතුල්ලාගෙන
සීරුවෙන් ඇදෙන පොඩ්ඩෙක්

සෙමින් ලංවී විමසුවෙමි වන්ඩිය ගැන
තෙජසින් කීවා හාලි ඩෙවිඩ්සන් බව
වයසක ආච්චි සෙනෙහසින් රැලි වැඩිකර මුව
සිම්ඹා කවට කොලු පොඩ්ඩා ලං කර

වියලි පේර අත්තක් දෑතින් ගෙන
ගර්..ර් හඬ මුවින් මතුකර
ගල්කැට ගැලවුන වල පිරුණ
පටු තාර පාරේ අතුල්ලාගෙන ගිය
බාලේ අත් ට්‍රැක්ටරය සිහිවිය...

කොස් කොල ඔටුන්න කුරුම්බැට්ටි මැසිම
පොල්පිති ටිකියා පුවක්පට්ට වාහනේ
නුඹට අහිමි වුනේ මට ජය කැන්දූ දැණුම
අප සිරකල හින්ද නොවෙද එක්ටැම් ගෙයක

සමාවෙයන් මගේ පුතුනේ!