උදේ පැතුම්!

 

හිරු බැසයන සැන්ඳැවේ

බහු දින ධීවර යාත්‍රාවෙ නැඟ යන

ඔහු වෙනුවෙන් බිරිය පතනවා ඇති

ලොකු මඩියක් දවසෙන් දෙකෙන්...

කැඩී බිඳී ගිය අබලි එකතු කරගෙන

අලුත් බේසමක් දෙන ඔහුට

ඇය පතනවා ඇති වැඩි වැඩියෙන්

කැඩිච්ච බිඳිච්ච හමුවෙන ගෙවල්...

තණ කොළ කපන මැෂිම කරගාගෙන

බයිසිකලය පදින පුතු වෙනුවෙන්

මව පතනවා ඇති ඉඩෝරය නිමාකර

වැහි පොද, විගස වැඩෙන වල් පැල...

වෙද නළාව කරවට දාගෙන

මෝටෝරිය පණ්1අගන්වන දොස්තර පුතුට

පැතුවා ද අම්මේ, පොඩි පෝලිමක් රෝහලේ

නිරෝගී සුවය සැමට සායනය දෙසේ...

මහ රෝහල ඉදිරිපස මල්කරුවෝ පේළියේ

සාම්බ්‍රානි, හඳුන්කූරු දුම් සුවඳ මැද

සුදුවතින් සැරසුණ මුදලාලි බැතියෙන්

යදින්නේ, මොනවද...

සාපලත් පියාපත්

 

අඩ සඳේ කැළුම්

මුවාකර වැහි වලා

වීදුරු කවුළු එකිනෙක පහුකර

කඳෝකිමියෙක් පියෑඹුවා

මගේ කුටියේ අඳුර මකන

ඉටිපන්දම් දැල්ල

සුළඟේ සැලෙනවා

මියුරු දම් දෙසුමක්

කන වැකෙනවා

දැහැන බිඳමින්

මොකෙක් දෝ රූං ගාගෙන

දැල්ලට ඇදෙනවා

වරක්, දෙවරක්

උගේ පණ බේරුවා

බලෙන් දැල්ලට ළංවූ

ඌ කේන්තියෙන් දොඩවනවා

මොහොතකින්,

පියාපත් දැවී අළුවි

පොළොවෙ වැතිරුණා

මෙරුවෙකු නිසසල වුණා...

යදින්නේ ද නුඹ විරාමයක්

 

ඇදී ඉඳිකටුවේ

වෙලි පාට පාට නූල

පිරේ පිළිවෙළට

රූපය මතුකර රටාව

කියා පාන

දෑතේ දස්කම් විස්කම්

කලාව එම්බ්‍රෝයිඩර

 

අවනතව

ඩිජිටල් සිත්තමෙ

පාට සංකලනයට

හනි හනිකට දුවන ඉඳිකටුව

පාට පාට නූලෙන්

නෙක රූ රටා මවනවා

එම්බ්‍රෝයිඩර යන්තරේ

 

නුඹේ නෙතු යුග

ලුහුබඳිනවා

විදුලි වේගයෙන් දුවන

ඉඳිකටු පෙළ

පාට පාට නූල් පන්දු

මවන නෙක රටා

රිද්මයට

 

රටකහවණු කන්ද පාමුල

කුඩාවෙන රුව

නුඹ

විඩාබර සොයුරිය

යදින්නේ ද

විරාමයක්

තව එක විරාමයක්...

ජීවිතය ලස්සන

අහස කළු කරන්නේ

වලා බර වූ විටය

වැසි පොද වැටෙන්නේ

උහුලා ගනු බැරිව

ඉර ලස්සන

වැස්ස පෑයූ පසුව

සඳ ලස්සන

කළුවලා පාවී ගිය පසුව

එනමුදු

ජීවිතය ලස්සන

කඳුළු නැතිවිට නොවෙද...